سببیت سلوکیسببیت سلوکی، سببیت قیام اماره در حدوث مصلحت در سلوک طبق اماره است. ۱ - تعریفسببیت سلوکی یا مصلحت سلوکی، مقابل سببیت محض بوده و به این معنا است که قیام اماره، سبب ایجاد مصلحت در تبعیت از اماره و سلوک طبق آن می‌گردد؛ مصلحتی که مساوی یا بیشتر از مصلحت تفویت شده واقعی است. در سببیت سلوکی، حکم واقعی تغییر نمی‌کند، به خلاف سببیت اشعری و معتزلی؛ بنابراین قیام اماره ملاک‌های واقعی را از بین نمی‌برد بلکه سبب ایجاد مصلحت در عمل به اماره می‌گردد که این مصلحت باعث جبران مصلحت واقعی فوت شده می‌شود. [۶]
المعجم الاصولی، حیدر، محمد صنقور علی، ص۶۳۶.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص ۴۸۶، برگرفته از مقاله «سببیت سلوکی». |